Już pierwszy audiodokument, który otwierał konferencję „Miedieval Feminist”, przeniósł nas w świat erotycznej, błyskotliwej, a czasem nawet obscenicznej poezji Gwerful Mechain, jedynej walijskiej poetki średniowiecznej, której twórczość przetrwała do dzisiaj. Gry językowe, skomplikowane porównania i zabawne skojarzenia nadal brzmią aktualnie – smakowicie i prowokacyjnie – szczególnie gdy je rozpisuje na głosy i muzykę raperka i autorka audiodokumentu.
Znaczenie języka, sposób, jaki on otwiera lub zamyka nasz świat, jak określa naszą tożsamość i jak dzięki niemu możemy komunikować się z Innym, badały też pozostałe prezentowane na konferencji dokumenty. Axel Kacoutié zaprezentował metaforyczny radiowy esej „Mother tangue” badający granice i znaczenia dwujęzyczności, naszą etymologię istnienia na pograniczu a może pomiędzy.
Najmocniej i najpiękniej wybrzmiała jednak miłość do znikających tradycji w dokumencie włoskim „Iolanda min nant de nomimi”. Autorki Giorgia Cadeddu i Vittoria Soddu nagrywały główną bohaterkę Iolandę przez osiem lat tworząc dźwiękowy pejzaż otaczającego ją świata i odchodzącej w przeszłość tradycyjnej kultury Sardynii oraz związanego z nią języka. Pośród tych niemal trójwymiarowych, rzeźbiarskich brzmień, szumu oliwnych drzew, spadających kamieni, trzaskającego ognia Iolanda, która wszystko, co ja spotyka, potrafi wyśpiewać, stała się ponadczasową ikoną. Po prostu jest z nami, a my z nią, choć już dawno od nas odeszła i żyje tylko w nagranej opowieści.
Odchodzące światy, zmarginalizowane społeczności, ludzie wykluczeni i pomijani, z którymi nikt się nie liczy, to były tematy, na których skupili się tegoroczni organizatorzy konferencji z BBC Cymru Wales, dlatego większość prezentowanych reportaży dźwiękowych podejmowała właśnie te tematy. Warto wymienić niemiecki dokument poświęcony ukraińskim matkom zastępczym, który starał się przedstawić zarówno biznesową otoczkę tego procederu, jak i tragiczną moralnie i społecznie sytuację kobiet, które decydują się na urodzenie klientom dziecka na życzenie. Niezwykle poruszający był reportaż litewski „Atsimenu jo zvilgsni” autorstwa Sigity Vegyte. Jego bohater, żołnierz ochotnik służący w wojskach terytorialnych został skierowany do pilnowania granicy litewsko-białoruskiej, którą próbują przekroczyć nielegalni migranci z Bliskiego Wschodu. Niespodziewanie spotyka tam kogoś, kto przypomina mu o tym, co robił w Turcji, gdzie kilka lat wcześniej, jako wolontariusz, pomagał uchodźcom syryjskim. Spokojny głos bohatera, trzymający emocje na wodzy, prowadzi całą opowieść, jego ton, barwa, prozodia mówią nam więcej niż same oszczędnie dobierane słowa. Wyruszamy w podróż w głąb człowieczeństwa każdego z nas i nagle stajemy w sytuacji, w której granica między moim ja a Innym przestaje istnieć, choć ciągle ma znaczenie.
W sumie zaprezentowano 25 audiodokumentów, choć nie wszyscy mogli wszystkiego wysłuchać, bo część programów prezentowana była na sali plenarnej, a inne słuchały tylko wybrane grupy. Każdy jednak z autorów otrzymywał informację zwrotną od publiczności, bo wszystkim prezentacjom towarzyszyły dyskusje. Ich poziom i zaangażowanie dyskutujących raczej przeczyły tezie o zbliżającym się końcu radia, co również podnieśli organizatorzy wpisując ją w podtytuł tegorocznej konferencji. Na pytanie o schyłek epoki dużych nadawców, którym w powszechnej opinii zagraża rozkwit różnorodnych form audio w podkastach, najlepiej odpowiedział Mohit Bakaya, director of Speach BBC, który podkreślił, że nie powinniśmy traktować producentów podkastów jako przeciwników, lecz jako przyszłość radia. Jego zdaniem tradycyjne rozgłośnie, które posiadają narzędzia i środki do produkowania dobrej jakości audio, po prostu powinny ich przyciągnąć do siebie oferując najlepszym i utalentowanym szanse rozwoju w ramach swoich struktur.
Konferencja zakończyła się w niespodziewanie słoneczny dzień symbolicznym przekazaniem statuetki byka Prix Europa dziennikarzom z Radia Islandzkiego, które będzie gospodarzem IFC w przyszłym roku.
Hwylfawr a diloch – do widzenia i do zobaczenia w Rejkiawiku.
Audiodokumenty „Medieval Feminist” i „Mother Tongue” do posłuchania na stronach festiwalu Hvar 2022. Program Axela Kacoutié zdobył Grand Prix tego festiwalu.
https://prix-marulic.hrt.hr/vijesti-engleski/category-documentary-2022-6969005
Reportaż dźwiękowy „Iolanda min nant de nomimi” – Giorgi Cadeddu i Vittori Soddu znajduje się na stronie RadioAtlas
https://www.radioatlas.org/iolanda-they-call-me-by-my-name/
Dokument „Atsimenu jo zvilgsni” autorstwa Sigity Vegyte można posłuchać w mediatece Litewskiego Radia
Wszystkie programy są opatrzone angielskim wideotłumaczeniem.
We inform you that this site uses own, technical and third parties cookies to make sure our web page is user-friendly and to guarantee a high functionality of the webpage. By continuing to browse this website, you declare to accept the use of cookies.
