Dźwięk jest tą substancją, która w sposób niezwykle sugestywny, wręcz organiczny buduje połączenia ze światem, z drugim człowiekiem, ale także z przeszłością. Podczas organizowanego cyklicznie w Bramie Grodzkiej wydarzenia „Misterium Światła i Ciemności”, upamiętniającego początek akcji likwidacyjnej w getcie lubelskim, odczytywane są nazwiska osób deportowanych do obozu zagłady w Bełżcu. Miał po nich zniknąć wszelki ślad, jednak dźwięk ich nazwisk wybrzmiewa w przestrzeni.
Inną fascynującą praktyką, mającą uruchomić naszą percepcję słuchową, jest swego rodzaju archeologia dźwiękowa. Jej przykładem jest chociażby „Misterium dzwonu” – wskrzeszanie nieobecnego już w audiosferze miasta, zapomnianego dźwięku.
Dźwięk to także wciąż mało rozpoznane i często niedoceniane tworzywo przekazów historycznych. W Bramie Grodzkiej od ćwierćwiecza gromadzone są opowieści świadków i świadkiń historii – ich głos, poprzez przywoływanie minionych światów, wzbogaca dyskurs poznawczy.
Dźwięk to również tworzywo artystyczne wielu słuchowisk i reportaży, które mają szczególną siłę oddziaływania na nasze emocje i wyobraźnię, pobudzania do refleksji, inspirowania do podejmowania zmian na lepsze. Bo dźwięk nie pozostawia nas w roli obserwatora, lecz prowadzi do środka wydarzeń, łączy nas z nimi ucząc empatii.
We inform you that this site uses own, technical and third parties cookies to make sure our web page is user-friendly and to guarantee a high functionality of the webpage. By continuing to browse this website, you declare to accept the use of cookies.
