Reportaż radiowy – jego przyszłość i istota. Debata podczas Konferencji Audionomia 2022

Europejskie Centrum Solidarności wypełniła ożywiona dyskusja poświęcona istocie i przyszłości reportażu radiowego.

W debacie udział wzięli: Kasia Michalak (Audionomia i Radio Lublin), Olga Mickiewicz-Adamowicz (Radio 357), Dionisios Sturis (Audioteka), Paulina Pikiewicz (Radio Klang) oraz Hanna Bogoryja-Zakrzewska (Audionomia i Torba Reportera i Podcastera). Debatujący zastanawiali się, czym jest jakościowy reportaż radiowy oraz jakie szanse i zagrożenia niesie dla tego gatunku zwrot audytywny. Kasia Michalak zwróciła uwagę, że reportaż dźwiękowy nie miał swojego życia publicznego, emisje odbywały się często w późnych godzinach, nocą, co sprawiło, że nie zaistniał w społeczności. Reportaż audio jest praktykowanym humanizmem, a jego twórcy powinni uczyć się od swoich bohaterów. Jednocześnie, dokument audialny domaga się swojego języka opisu, języka krytyki i dyskusji. Umiejętność merytorycznej rozmowy o reportażu radiowym daje szansę jego rozwoju i przede wszystkim – zrozumienia, czym dokument audio jest nie tylko przez praktyków i teoretyków, ale przede wszystkim – słuchaczy. Olga Mickiewicz-Adamowicz i Hanna Bogoryja-Zakrzewska zgodnie stwierdziły, że reportażowi audialnemu zabrakło pogłębionej i konsekwentnej promocji, która niosłaby opowieść audio, przedłużała jej życie i medialną obecność. Z kolei Dionisios Sturis podkreślał, jakie szanse dla gatunku może przynieść podcasting, który umożliwia wydawanie dokumentów w odcinkach, odsłuchiwanie ich w dowolnym miejscu i czasie. Z kolei Paulina Pikiewicz zainicjowała dyskusję nad formami pogranicza – dokumentami, które czerpią z możliwości słuchowiska, field recordingu czy muzyki elektronicznej. Przeróżne punkty widzenia, perspektywy i doświadczenia zaowocowały wieloma odmiennymi sposobami widzenia reportażu radiowego jako gatunku i jego miejsca w świecie. Niezależnie od różnic, rozmówcy zgodzili się, że opowieść audio wymaga pracy u podstaw – i w tworzeniu samych audycji, i w tworzeniu krytycznej narracji o gatunku. A sednem staje się uważność.